Το περήφανο ΟΧΙ του 1940 και το ταπεινό ΝΑΙ του 2011

Δεν θα πω τίποτα εδώ για το ΝΑΙ του 2011. Θα γράψω μόνο για το ΟΧΙ του 40. Μέσα από αυτή την ιστοριούλα, τα πρώτα, γίνονται δραματικά προφανή.

OOOOXIIII!!! Δεν υμνώ τον παρακάτω ήρωα της ιστορίας μας που ήταν Δικτάτορας. Πάντως ρε παιδιά... ακόμα και αυτός είχε κάποιες αδιαπραγμάτευτες κόκκινες γραμμές... Μόνο σε αυτό μένω. Κατά τα λοιπά...Έξω και Μακριά!

Μια φορά κι έναν καιρό, που λέτε φίλοι μου,ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι, επέδωσε ιδιοχείρως στον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά τελεσίγραφο, με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει στρατηγικά σημεία του Βασιλείου της Ελλάδος, όπως ας πούμε αεροδρόμια και λιμάνια ώστε να καλύψει τις ανάγκες ανεφοδιασμού του, κατά την προώθησή του στην Αφρική.

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός αφού διάβασε το κείμενο, έστρεψε το βλέμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα):
«Alors, c'est la guerre», (Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο) εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο,την αρνητική του θέση επί των στρατευμάτων κατοχής.

Στα απομνημονεύματα του Γκράτσι (1945), περιγράφεται η εξής σκηνή:

«Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος..., ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως».

Δύο ώρες μετά την παραπάνω επίδοση, ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος με εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο. Μερικούς μήνες αργότερα, με την επέμβαση των Γερμανών, συνεχίστηκε ως Ελληνοϊταλικογερμανικός πόλεμος (Βικιπαίδεια).

Βέβαια και ο Μεταξάς, ακολουθώντας το πρωτόκολλο,μετά την διαβούλευση με τον Ιταλό Πρέσβη, ενημέρωσε τον ελληνικό λαό για την κατάσταση, δια διαγγέλματος.

Ας το "παρακολουθήσουμε":

Διάγγελμα του Ιωάννη Μεταξά προς τον ελληνικό λαό (28-10-1940)

"Προς τον ελληνικόν λαόν,

Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην, προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησεν σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της. θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.

Έλληνες,

τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τα ιεράς μας παραδόσεις.

Νυν υπέρ πάντων ο αγών

Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως
Ιωάννης Μεταξάς"

Παραθέτω ακόμα ένα ιστορικό έγγραφο που άντλησα από την αντίστοιχη κατηγορία της Βικιπαίδεια και που έχει, και αυτό, το ενδιαφέρον του:

Τηλεγράφημα Τσώρτσιλ προς Ι. Μεταξά (28-10-40)

"Προς Πρωθυπουργόν Ελλάδος κ. Ι. Μεταξά

Λονδίνο 28 Οκτωβρίου 1940

Αι απειλαί και αι εκφοβιστικαί προσπάθειαι της Ιταλίας απεδείχθησαν ανίσχυροι προ του ηρέμου θάρρους σας. Δι΄ ο και προσέφυγεν αύτη εις απρόκλητον επίθεσιν κατά της πατρίδος σας, αναζητούσα εις αβασίμους κατηγορίας την δικαίωσιν της επαισχύντου πράξεώς της. Ο τρόπος κατά τον οποίον ο ελληνικός λαός, υπό την ανταξίαν αυτού ηγεσίαν σας, αντιμετώπισε τους κινδύνους και τας προκλήσεις των τελευταίων μηνών, προκαλεί τον θαυμασμόν του Βρεττανικού λαού διά την Ελλάδα. Αι μεγάλαι αρεταί του ελληνικού λαού θα τον στηρίξουν και κατά την παρούσαν δοκιμασίαν.
Θα σας παράσχωμεν πάσαν δυνατήν συνδρομήν, θα πολεμήσωμεν μαζί σας τον κοινόν εχθρόν και μαζί θα μοιρασθώμεν την νίκην μας.

Ουΐνστων Τσώρτσιλ"

Αυτά αγαπητοί αναγνώστες. Τίποτε άλλο. Έτσι...Λόγω της ημέρας. Χρόνια μας Πολλά!

Αρνιέμαι

Αγαπητοί φίλοι,

Με ανάμεικτα συναισθήματα παρακολούθησα σήμερα τα γεγονότα της μεγάλης παρέλασης στη Θεσσαλονίκη. Θεωρώ ότι το φαινόμενο είναι πιο σύνθετο από ότι εξαρχής εκλαμβάνεται ενώ ταυτόχρονα πρέπει να αποκωδικοποιήσει ο καθένας από εμάς τον ισχυρό του συμβολισμό: Σήμερα 28 Οκτωβρίου 2011, κατά την εθνική επέτειο της χώρας, εκφράστηκε μία μορφή αντίδρασης κόντρα σε μία πολιτική οικονομικής εξαθλίωσης από ένα αγανακτισμένο πλήθος; Νομίζω πως δεν ήταν αυτό. Σήμερα ο κόσμος κατέλυσε, ουσιαστικά, ένα κράτος που υπονομεύει την εθνική του ακεραιότητα και αξιοπρέπεια. Που ονομάζει το ξεπούλημα της χώρας "εποπτεία" και διαπραγματεύεται. Που βγάζει πύρινα διαγγέλματα της ντροπής μετά πό κάθε "επιτυχημένη διαπραγμάτευση". Αυτό το κράτος που ξέχασε ότι οι Έλληνες όλα μπορεί να τα διαπραγματεύονται σε ένα πράγμα όμως είναι αδιαπραγμάτευτοι όπως ιστορικά έχει αποτυπωθεί: αυτή την ίδια την εθνική του συνείδηση.
Ο κύριος Παπούλιας, μετά την άτακτη φυγή του από την παρέλαση έκανε την εξής δήλωση:

"Λυπάμαι, λυπάμαι, διαλέξανε τέτοια μέρα για να διαμαρτυρηθούν. Ντροπή τους".

Τα σχόλια δικά σας φίλοι μου.

Εγώ, σε αυτόν τον κόσμο που φωνάζει και αντιστέκεται, αφιερώνω το τραγουδάκι που ακολουθεί. Και αν στην αρχή σας μίλησα για τα ανάμεικτα συναισθήματά μου, δεν σας κρύβω ότι τα "επεισόδια" της Θεσσαλονίκης με γέμισαν υπερηφάνια και αισιοδοξία για το αύριο. Με έκαναν λίγο πιο δυνατή.

Οι Δηλώσεις Παπανδρέου μετά τη Σύνοδο

Περί...Σωτηρίας και άλλων Δαιμονίων...

Κι έτσι...έγινε και το "κούρεμα" και η κυβέρνηση μας έσωσε για πέμπτη συνεχή φορά. Βέβαια, δεν είναι μόνο αυτό. Εμείς οι Έλληνες μπορούμε πλέον να κοιμόμαστε ήσυχοι αφού, εκτός από την κυβέρνηση, κλιμάκιο τροϊκανών τεχνοκρατών εγκαθίσταται μόνιμα στη χώρα μας, ελέγχει τους κρατικούς μηχανισμούς μας και μας σώζει με τη σειρά του. Έχουν τεχνογνωσία, λέει, και θα μας βοηθήσουν να υλοποιήσουμε σωστά το πρόγραμμα προσαρμογής της χώρας καταπολεμώντας την ολιγωρία; ανεπάρκεια; έλλειψη γνώσης; των δικών μας τεχνοκρατών(;).

Κάποιοι μιλάνε για παραχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας, κάποιοι άλλοι το αρνούνται. Κάποιοι λένε ότι με το ¨κούρεμα" θα ανασάνουμε. Κάποιοι άλλοι λένε ότι καταστρεφόμαστε επιπλέον. Κάποιοι χάνουν τη δουλειά τους. Κάποιοι τινάζουν τα όνειρά τους στον αέρα. Κάποιοι αυτοκτονούν και περνάει στα "ψιλά" ή στα καθόλου. Κάποιοι φεύγουν σε άλλες πατρίδες αφήνοντας πίσω αναμνήσεις ευτυχείς και ατυχείς.

Εγώ απλώς θυμήθηκα μία φράση ενός πολιτικού που, εδώ και καιρό, έχει αποχωρήσει από την ενεργό πολιτική δράση καί την επαναλαμβάνω σαν μοναδικό σχόλιο σε ό,τι συμβαίνει γύρω μου:

"Κύριοι, κατέστημεν διαθέσιμοι στα γεγονότα".

Ακουσα σήμερα τον κ. Πάρι Κουκουλόπουλο, Υφυπουργό Εσωτερικών, να λέει σε πρωϊνή εκπομπή, το εξής καταπληκτικό στο πλαίσιο συζήτησης για το περίφημο πολυνομοσχέδιο της εφεδρείας, του ενιαίου μισθολογίου κλπ:
"Παρά τις υπερβολές που ακούγονται στο διάλογο μεταξύ της ΚΟ, στο τέλος θα επικρατήσει η κοινή λογική"!!!!! (σ.σ αναφερόμενος στις διαφωνίες και τους τσακωμούς της Κ.Ο).

Τι βαφτίζετε, ακριβώς, κύριε Κουκουλόπουλε, "κοινή λογική"; Το περιεχόμενο του νομοσχεδίου;

Eκτός, αν με τον όρο "κοινή λογική" απευθύνεστε στους "δικούς σας" και τους υπενθυμίζετε... τις συνέπειες από την απώλεια της εδρούλας τους...αν συνεχίσουν να παριστάνουν τα κοκκόρια...

Έτσι ναι! Μου εξηγείται καλύτερα. Ή μάλλον, μου εξηγείται ακριβώς.

Υπερβολές και Υπερ-Βολές

Αγαπημένοι γνωστοί μου και άγνωστοι,

Βάλλω κατά πάντων εκείνων που βάζουν τη ζωή μας σε εφεδρεία, τα όνειρά μας σε εφεδρεία, τα όνειρα των αγαπημένων μας σε εφεδρεία, την περηφάνια της χώρας μας σε εφεδρεία.
Το μυαλό μου αντιστέκεται, η ζωή μου, κι αυτή, συνεχίζει να αντιστέκεται.
Να κρατηθούμε από ό,τι μπορούμε. Από ό,τι αγαπάμε. Να κρατηθούμε, ακουμπώντας ο ένας στον άλλον. Να αντέξουμε.

"Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί" φίλοι μου, αλλά μήπως τόσους εχθρούς δε νίκησε τούτη εδώ η χώρα; Κι αν όπως κι εγώ, νιώθετε πώς διαλύονται όλα γύρω μας, υπάρχει κάτι που δεν θα αφήσουμε ποτέ να μας το πάρουν: την αξιοπρέπειά μας.
Και πάντα θα παραμένουμε "Ωραίοι σαν Έλληνες" σε αιώνιο πείσμα όλων αυτών που φθόνησαν, όσο τίποτα, ακριβώς αυτό.

Μην μασάτε!